Ji Raya Giştî ya Kurdistan û Cîhanê re
Bi navê Xwedayê rehman û rehim
Duh Helebçe û Enfal, Îro Kobanî û Şingal
Roja 16ê Adara 1988ê, bi gazên kîmyewî êrîş bi ser bajarê başûrê Kurdistanê Helebçeyê de hate kirin û bi hezaran Kurdistanî şehîd ketin.
Gel û erdê Kurdistanê piştî şerê yekem û şerê duyem ê dabeşkirina axa cîhanê ji mafên xwe bêpar hatin hiştin û ji wijdan û bextê dewletên cîranê Kurdistan re hate hiştin. Ev rewş ji bo alema mirovahiyê şermeke mezin e û her weha ji ber ku ev dewletên Kurdistan dagir kirin tev bi navê “Welatên Îslamê” têne nasîn, ev yek ji bo Alema Îslamê jî şermeke giran e.
Di vê sedsala dawîn de; gelê Kurdistanê ji maf û azadiyên esasî bêpar hate hiştin û li ber çavên sîstema navneteweyî gelek neheqî û zilm li gelê kurd hate kirin. Koçgirî, di encama serhildana 1925 ya Şêx Seîd de komkujî pêk hatin, di encama serhildana Agirî de li geliyê Zîlan reşkujiyeke mezin pêk hat û salên 1937-38ê komkujiya Dersîmê bi destê rejîmê hate kirin. Li rojhilatê Kurdistanê komara Mehabadê bi destê rejîma Îranê hate hilweşandin, dema dagirkeriya Îraqê li Başûr bi destê rejîma BEESê komkujiya Enfal û Helebçeyê hatin kirin, li Rojava jî 2004ê rejîma BEESê komkujiya Qamişlo pêk anî û herî dawî jî xeleka komkujiyan li Robozkê xwe nîşan da. Birîna van reşkujiyan hêj di hişê gelê Kurdistanê de taze û germ e.
Komkujiya Helebçeyê, êrîşeke bes ya rejîma BEES a nijadperest û dagirker nebû. Ew, tenê xelekek ji rêzekomkujiyên bi navê “Operasyona Enfalê” ye. Komkujiya Helebçeyê bi plan hatiye kirin û li gorî armancekê hatiye pêkanîn. Armanca rejîma BEESê ew bû ku gelê Kurd ji ser axa xwe ya qedîm dûr bike û qira wî bîne. Gava mirov bi vî awayî lê dinêre, dibîne ku ev êrîş li dijî gelê Kurd nijadkujiyek e!
Rejîma BEESê, armanca bişaftin û ji warê xwe derxistina Kurdan bi navê “Operasyona Enfalê’’ pêk anî. Di wextê Enfalê de 4.500 gund hatin wêran û kavilkirin, 182 hezar mirov hatin kuştin. Xeleka dawîn a vê komkujiyê 16ê Adara 1988ê li bajarê Helebçeyê bi bombebarana gazên kîmyewî piranî jê zar û zêç, jin û pîr û kal 6.357 kes bi fermana zalim Sedam Huseyn hatin kuştin û 14.765 kes jî di encama vê wehşetê de bi giranî birîndar bûn.
Bandora komkujiyê piştî vê derba giran jî berdewam kir û 43.753 kes hatin kuştin û 61.200 kes jî ji ber êrîşa kîmyewî seqet man. Yek jê trajediya herî mezin a cîhanê ya mirovahiyê ye. Ligel vê yekê sîstema navneteweyî, NY, Rêxistina Cîhanî ya Îslamê, Yekitiya Ereban ji bo pêşilkirina mafên esasî yên gelê Kurdistanê dengê xwe nekirin û li hemberî komkujiyên li kurdan hatin kirin jî kerr û lal bûn. Tenê îstîsnaya vê yekê, bi salan piştî komkujiya li Başûrê Kurdistanê ev herêm weke herêma ewle hate ragihandin. Ji ber vê pêkanînê, gelê Başûr di warê xwerêvebirinê de qonaxa baş li pey xwe kudand û Herêma Federe ya Kurdistanê ji ber vê ye û li ber e ku bibe herêmeke herî aram ya Rojhilata Navîn.
Ev jî nîşan dide ku mafê xwerêvebirinê ji gelê Kurdistanê yê li Sûriye, Tirkiye û Îranê re jî neyê astengkirin hem îstiqrar dê were Kurdistanê hem jî hemû Rojhilata Navîn. Tu pirsgirêka gelê Kurdistanê bi gelên cîran re tune ye. Lê belê di encama pêkanîn û siyaseta neadil û zordest a dewletên ku Kurdistan dagir kirine hem nexweşiyê dide gelê Kurd hem jî gelên cîranê wan, bêîstiqrariya Rojhilata Navîn gihîştiye wê astê ku li ser aştiya cîhanê weke ewrekî tarî yê gef û gurê ye.
Îro di serî de li Şingal û Kobanî, seranser li başûr û rojavayê Kurdistanê ji sedema aîdiyeta xwe ya olî û etnîkî Kurd bi îşkence û kuştina çeteyên DAÎŞê rûbirû dimînin. Heyf û mixabin ev zilm û zordestî û kole kirin û qetlîamên ku polîtîkayên sîstematîk yên dijî mirovahîyê ne li ber çavên dinyayê têne kirin.
Bi munasebeta salvegera 27an a Komkujiya Helebçeyê em di serî de şehîdên Helebçeyê ku ji bo azadî û mafên gelê Kurdistanê canê xwe dan, hemû şehîdên bo maf, dad û azadiyê canê xwe dane bi rehmet bi bîr tînin; ji bo komkujiyên weha pêk neyên em dibêjin azadiya gelê Kurdistanê ferz e. Her weha xwerêvebirin mafê herî însanî, milî û Îslamî yê gelê Kurd e û bo rêgirtina li komkujiyên weha jî çareya herî rast û durist e.
Ji bo Maf Dad û Azadî Hereketa Îslamî ya Kurdistanê /
Hereketa Azadî
Kürdistan ve Dünya Kamuoyuna
Bismillahirrahmanirrahim
Dün Halepçe, Enfal; Bugün Kobanî, Şengal
16 Mart 1988 günü, güney Kürdistan’ın Halepçe kentinin kimyasal gazlarla saldırıya uğradığı ve binlerce Kürdistanlı’nın şehid olduğu tarihtir.
Birinci ve ikinci paylaşım savaşında statüsüz bırakılan Kürdistan coğrafyası ve halkı, uluslar arası güçler tarafından Kürdistan’a komşu devletlerin insafına terk edilmiştir. Bu durum insanlık âlemi için bir utanç olduğu gibi, Kürdistan’ı işgalleri altında tutan devletlerin tamamı ‘İslam Ülkesi’ olarak tanımlandığı için de İslam dünyası da bu utanca ortaktır.
Son yüzyılda; bölünmüşlük ve temel insani hak ve özgürlüklerden yoksun olmanın yanında, adil olmayan uluslar arası sistemin gözleri önünde Kürdistan halkı nice zulümlere maruz kaldı. Koçgirî, 1925 Şeyh Said Kıyamı sonucu yaşanan katliamlar, Agirî Ayaklanması sonucu Zîlan deresinde yaşanan katliam, 1937-38 yıllarında gerçekleştirilen Dêrsim soykırımı, Doğu Kürdistan’da Mehabad Kürd Cumhuriyeti’nin İran tarafından işgali ve yıkılması, Enfal ve Halepçe katliamları, Suriye‘de BAAS rejimi tarafından 2004 yılında yapılan Qamişlo katliamı ve en son Roboskî ile zirve yapan insanlık dışı katliamlar Kürdistan halkının hafızasında halen tazeliğini korumaktadır.
Halepçe soykırımı, sömürgeci-ırkçı BAAS rejiminin Kürd milletine dönük sıradan bir saldırısı değildir. O, adına “Enfal Harekâtı” denilen katliamlar dizisinin son halkasıdır. Halepçe katliamı planlı olup, belirlenmiş amaç doğrultusunda yürütülmüştür. BAAS rejiminin belirlenmiş amacı Kürd milletini kadim topraklarından söküp atmak, yani bitirmekti. Bu açıdan bakıldığında, bu saldırı Kürd milletine dönük bir soykırımdır!
BAAS rejimi, Kürd milletini toprağından sürerek, asimile ederek bitirme hedefini “Enfal Harekâtı” adı altında sistemli bir şekilde geliştirmiştir. Enfal Harekâtı boyunca 4.500 köy yakılıp yıkılarak insansızlaştırılmış, 182 bin insanımız katledilmiştir. Bu katliamlar dizisinin son halkası olan Halepçe’de, tüm dünya devletlerinin ve halklarının gözü önünde, 16 Mart 1988 tarihinde Saddam Hüseyin yönetimindeki BAAS rejimi tarafından gerçekleştirilen kimyasal gaz bombardımanı sonrası çoğunluğunu çocuk ve kadınların oluşturduğu 6.357 kişi zehirlenerek ya da yanarak katledilmiş, 14.765 kişi ağır yaralanmıştır.
43.753 kişinin ölümüne, 61.200 kişinin de sakat kalmasına sebep olduğu bu kimyasal saldırılar, dünyanın en büyük insanlık trajedilerinden biridir. Buna rağmen uluslararası sistem, BM, NATO, İslam Konferansı Örgütü ve Arap Birliği Kürdistan halkının temel insani haklardan mahrum yaşamasına ses çıkarmadığı gibi, katliamlara uğramasına da ses çıkarmamıştır. Bunun tek istisnası Güney Kürdistan halkının katliama uğramasından yıllar sonra ilan edilen güvenli bölge uygulamasıdır. Bu uygulama sayesindedir ki Güney Kürdistan halkı kendi kendini idare etme yolunda mesafe almış ve bugün Federe Kürdistan Bölgesi, Ortadoğu’nun en istikrarlı bölgesi olmaya namzettir.
Bu da göstermektedir ki Suriye, Türkiye ve İran’daki Kürdistan halkına da kendi kendini idare etme hakkı engellenmezse hem Kürdistan’a istikrar gelecek hem de Ortadoğu huzura kavuşacaktır. Kürdistan halkının kardeş halklarla bir sorunu yoktur. Fakat Kürdistan’ı işgal altında tutan ve adil olmayan devletlerin siyasetleri ve uygulamaları yüzünden hem Kürdistan halkı hem de kardeş halklar acı çekmekte, Ortadoğu’daki istikrarsızlık dünya barışını da tehdit edecek boyutlara ulaşmaktadır.
Bu gün başta Şengal ve Kobanî olmak üzere Kürdistan’ın güneyi ve batısında bir bütün olarak dinsel ve etnik aidiyetlerinden dolayı Kürdler, DAİŞ çetelerinin işkence ve cinayetlerine maruz kalmaktadır. Ne yazık ki bu baskı, zulüm, köleleştirme ve katliam gibi sistematik insanlık dışı politikalar tüm dünyanın gözü önünde meydana gelmektedir.
Halepçe Katliamı’nın 27. Yıldönümü münasebetiyle, tarih boyunca Kürdistan halkının hak ve özgürlüğü için canını veren ve hak, adalet ve hürriyetin ikamesi için bedel ödemiş başta Halepçe şehidleri olmak üzere tüm şehidlerimizi, rahmetle ve minnetle anarken; benzer katliamların son bulması için Kürdistan halkına özgürlüğün şart olduğunu belirtmek istiyoruz. Keza kendi kendini yönetmek, Kürdistan halkının en tabii insani, milli ve İslami hakkı olduğu gibi, benzer trajedi, katliam ve soykırımlardan korunmak için de en doğru çözümdür.
Hak, Adalet ve Hürriyet İçin Kürdistan İslami Hareketi /
Azadî Hareketi
