EVÎNA MIN HELEPÇE

Mem Botanî

 

Ji nava agir em welidîn jiyana nûjen

Di milekî me de her tim mirin bû

Awirên me yên tûj li ser civiyan

Ji nav de mirinbaran weşiya me

Ew zîpikbaranek tim li me bariya

Di avadariya nûjeniya rûmetdariya herdemiyê de

Mirin weslek ji me bû

Di milê wê de evînek har hembêz dikin em

Bê tixûb û bê tixûb

Ku birq û birûskê bi hev re lê dan

Û erd û esman hevdû hembêz kirin

Di warevîna me de

Sorgulên yekem şîn bûn

Û bêhn dan yekem yekem

Barandin

Çaxên sosretî ketin ber

Dê sotik be ji dilan re

Û bisojîne

Li ser hemû dilan

Bibe tovê evînê

Bibe tovê jînê bi navê evînê

Evîn

Bilindahiya qêrînekê ye

Dikêşe ser hemû dilan

Û dike dildar li çar alî

Komkirina sorgulan e

Wesle wesle bûne û wisa dimînin

Li welatan

Di nava devên hovan de

Ku dilvînên jiyanê ne

Jiyandayina miriyan e li warê jînê

Şikandina qîlên hovan e

Li hêviya xericîna stêrka bayanê ye

Hembêza seranserî cîhan

Çerxek jiyan e

Ku bixerice di nava çiyan de

Dîlanek agir e

Qor bi qor li dora cîhan geş dibe

Berbanga şeveqa jiyanê ye herdem

Nîşana serfirazî

Evîn

Di destpêka berbanga sibê de

Teqandina berikekê bû-ye

Di kûrahiya daristanan de

Bi dengekî hawar

Bi tilîliyên azadiyê ne

Li vî warî

Evîn

Çirûskek e stêrka birqonek e

Ji nava bilindahiya reşahiyê

Di nava gola jehrê de veşarî dimîne

Xwe davêje nava gola xwînê

Ji yekî dibe dudu

Dibe deh, sed

Dibe bi hezaran, deh hezaran,

Milyonan, dehmilyonan…

Û mirovahiyeke nuh gul vedide

Gazî ronahiya nuh dike

Bi evîndariyeke nuh

Ji Kurdistana nuh

Lehiyên hêviyên nûjen dişîpin

Alav bi alav

Ev agir ê kê ye?

Ku netefiyaye seranserî hebûnê

Agirê dilê min e

Di nav rehên min de digere şîp şîp

Li nav her wesleyên min de dişope

De zû hilbe êdî agir!

Bisojîne

Bûtik li benda te ne

Tovê jiyanê li hêviya te ye

Ez diqîrim te agir

Alav dirjîne – dirijîne – li her derê

Dê sorgul vebin

Û sira azadiyê bê her deverê

Kaniya evînê ye tolhildana me

Di nava sotên sincirok de şîn dibe

Qêrîna min gihîştiye hemû guhan

Nemiriyên min hemû çav tijî kirine

Gerdûn biweşînim

Ji bo evîna te ne bes e

Qîrîna mezin bikim tolhildana te

Hindik e

Lewra dizanim

Hawar û qîrîn para me maye

Li Helepçe

Agirê dayika welidandina Egîtan e

Ev war nakeve reşahiyê

Vî warî qet serî dananî

Li hember dijminê evînê

Çeka mirovahî

Û baweriya felekê

Dananî

Bobeya azadiyê

Di nava sorgulan de hembêz kiriye

Tu warê şêrîn

Riya meşa welat î

Te hembêz dikim Helepçe

Ta ku tu rabî

Di milê min de

Em reqsa evîna jînê bikin

Şênî şênî li banê gerdûn

Û alem temaşevanê me be bi dilvînî

Tu di milê min de

Ez di dilê te de, em

Biweşînin, biçînin tovê evînê

Li bin libên jehrê hebo hebo

Ta li xaka gerdûn

Gav bi gav

Jiyan

Ne bi evînek har be pêl nade

Di nava behra mirinê de

Ne pêldarê evînê bî

Wekî carek ji tim caran, distînin

Te, ji te digirin

Li ber çavên te

Û diavêjin tarîtiya kûr

Kes nabihîze

Evîna te

Baskşikestî dimîne

Melûl melûl stûxwar

Li ber dîwaran

Dimînî li ber tîrêjeke rojê

Ta bê, bizê

Te ji kezeb û dila bisincirîne

Çend tîrêjên rojê diketin para me

Şerê me yî kûr

Li hemberî tarîtiya mirinê bû

Şerê me yî kûr, bi esirdeman

Her dem

Sewta beyana nûjeniyê bû

Ev jiyan û ev war

Di nava lehiyên dîrokê de herikî îro

Şeveqa Helepçe bazdaye

Serê hovîtiyê her kes

Îro li cîhanê kes nemaye,

hawar hawar –

hawaaar…

gidî hawaaar…

Navgazîna Helepçe, ew vala ye

Tenê em tê de mane bi mirina xwe

Bi xemgîniya xwe

-bi xem û xiyalên xwe yên tevizî-

Û ronahiya xwe

Li dora agirê xwe yî bi sot û dijwar

Wesle bi wesle

Qet hilma te, ji te stendine ey mehlûq!

Di hembêza evîna te de

Tu qet bûyî peyker

Di şêrînahiya xewnên xwe de

Te ji te stendine

Te ji welatê te stendine

Te ji Helepçe stendine

Gidî hewaaar

Te ji nava axê

Bêhna jînê kişandiye pişikên xwe

Serdev li ser erdê

Tû noqî gola behra jehrê bû yî

Mehlûûûq!

Tu jî dibêjî ez evîndarê jînê me

Lê tenê destên me

Digihêjin birînên me

Gewriyên me

Ji hev û du hawarê dixwazin

Û di nava qermûçekên

Lêvên xwe de em

Ava jînê dikişînin taxên Helpçe

Ku lêvên zarokan

Û gewriyên wan… ax ez qurban

Û dilên wan

Û çavên wan

Û serê wan, ax serê wan

Û destê wan, tiliyên wan

Û birûyên wan, bijangên wan

Ji jehra mirinê

Bên şûştin

Ku bablîsoka ramûsanên jînbarînê hatin

Her ramûsan

Bila li cihên xwe rûnên

Deynin û bilîzin

Wek pirpirokên biharê

Wisa rengîn rengîn û zêrîn birqonek

Ne wekî encama Mem û Zînê

Şerê keda pîroz me digihîne hev

Em rêça evîna har in

Û wê dimeşin-?

Sotikê te diarîne, diarîne

Evîn, wek dilopek agir dixwuruce nav dilê min

-diarîne diarîne-

Ji Helepçe

Bi zarîn e, bi zarîn e

Dar û zevî melûl melûl dimeyizin

Daristan bi şînin

Hêstir dibarînin çem biç em

Çiya dîsa bi xem û kulan birîn in

Degvedidin bi hev re

Êdî bes e!..

Û dîrok rawestiya

Bi sonda hebûnê

Ta tolhildana evînê

Û evîna tolhildanê hebe

Ez dilvînê te me

Lewre tu sorguleke ji gulîstana

Tolhildana evîna min î

Tu janeke kûr

Ji janên jiyana şoreşa

Welatê min î

Ne mirin î, bêmirin î Helepçeee…

Çûbû ji dûr ve

Çûkek mabû biyanî

Li nav çol û daristanê

Di nav refên nûhatiyan de

Bi şev mabû li devre

Mabû mêvanî

Nêzî beyanê zû ve

Firiya hat mala xwe

Li ser sivêrnekê danî

Çîkînek evînî kir

Li der û dorê nêrî

Kes tune ji wê pê de

Bi eşq û şewqek giran

Kilama xwe diqedand

Ji nişka ve xwe avêt

Hêlîna xwe yî delal

Di karê xemilandina

Hêlîna qîzîn de bû

Ku bibûna bûk ew jî

Bibûna xwedî têjik

Dildarê wê li hundir

Li benda wê bû ji êvar de

Bi hatina çûk xanim

Kesera wînema bû

Ku hevdû bêhn dikirin

Hevdû hemêz dikirin

Li benda şeveqê bûn

Derên derve kar bikin

Hêlînê bixemilînin

Di cejna Newrozê de

Geş bikin evîna xwe

Dest bi saljîna xwe bikin

Di nav behra jiyanê de

Jiyan ziwa bû li Helepçe

Pênc hezar kaniyên jiyanê ne ew

Ziwa kirine

HAWAR HAWAR

Hêstirên çavan

têrî wan nake

Dê bên avdan

Ew di milên seranserî jînalavgurbûnên

Bilindahiyên welat de

Û ên di milên wan de

Her dem tovên xemgîniyên me ne

Pelek ji bayê dîroka reş

Ruyê me dialêsîne dîsa

Ta lêvên te yên gunguvîn

Dialêsîne mirin

Rûalistokê me ye, di reşahiya tarahiyê de

Li ser me diqîjiyan

Xwînbar dagirtine seranser

Li ser me

Lê yek temaşevan nîne li wir

Pênchezar peyker çêbûne li wir

Her jiyan

Bûye peyker

Li wir…

Em li ber barana janbarînê man

Teyroka agir li ser dilê me kir

Lê tovê me

Bi alava evînê hatiye honandin

Li kolanên Helepçe

Evîndarên piresrên dirêj in em

Te hemêz dikim dîsa dîsa

Min rahişt geza nan

Di nava tiliyên min de

Bû qumatka zarokeke hişkbûyî

Min rakir şerbikek avê

Ji Sîrwan dagirt-?

Li ser devê min, li min bû behra jehrê

Jê fûriyan hawarên Helepçe

Min got ez li Helepçe dijîm

Sireke mirinê li min xist

Nigên min ziwa bûn

Milên min ziwa bûn

Ez ziwa bûm

Lewre ez bûme peyker

Lê kes nabîne û kes nabihîze hawarên min

Li ber bayê feleka xayîn

Ez ketime ber awirên kemîndar

Bi tena sere xwe

Li ber bêbextiyê bi tiqûtenê

Gidî ma guleyek we jî nîn e looo

Nebî cebilxaneyên we têrî min nakin

min rizgar bikin looo

bi yek guleyekî gidîîî

Ez ê li ber bêbextiya nedîtî

Bi tena sere xwe

Ez dihezinim…

Lê kaniyên welatê me ziwa nabin

Her evîna jînê şîn dibe

Ma tu nizanî jehrkar

Di behra jehrê de

Tu dixeniqî jehrkar

Lewre

Dilê min kaniya jînê

Mezrabotan, dergûşa mirovahiyê me ez

Behra evînê me

Bibihîze êdî

Ez Kurdistan im Kurdistaaan

Dehaqo

Ên li te didin gerandin zêde bûne

Di vê esra hîn rûreş û lawaz de

Lê tu di gora xwe de

Wan bizêyî jî

Lê her yek ji wan bikî xwînxwarek

Li ser mêjiyê me jî

Di bin jehra mirinê de em

Kaniya jiyanê ne,

vejînkarê jînê

Roja germahiya tovê hebûnê

Roj ji nava newalên Zagros

Parî bi parî tîrêjên xwe dişîne

Ser warreşên tiyê ronahiyê

Ref bi refên bazan diherikin

Sotik bi sotik rojê barkirine

Li nava milên xwe

Bi şîpa birûskê diherikin

Deşt û bajar, newal û gelî

Dê ronahî bibin

Alav bi alav bejna te

Xweşik bibe her dever,

bibe guldank

Bibe rehên xwînê ji jînkarên Helepçe

Em noqî buhuşta xeyalên xwe dibin

Devkeniya me ganê mirovahiyê ye

Di dilê me de

Agirê evînan gurr bû

Ji bo hilweşe keleha dijevînê

Alav da çirûsk

Ta ku li ser axê û zinaran

Kulîlkên evînê vebin

Ta bi ta

Êdî

Di nava kirasên bûkane de

Di bazdana hembêzkirina

Dilvînê xwe de

Di milê mirinê de

Evînek baskşikestî

Tovjînbarkirina agirê gurr e

Herdem HELEPÇE

_________________________________________________

Adar 1997 Çanakkale

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *