Îbrahîm GUÇLU
Li Rojhelata Navîn serhildanên civakî û şerê hûndir domdikin. Li Îranê û li Iraqê û li Lubnanê serhildanên civakî; liSûriyeyê şerê hûndir dom dikin. Li Îran û Sûriyeyê ji bona kurejîm û sîstem bên guhertin têkoşînek heye. Lê li Iraqê ji bonaku hikûmet bê guhertin, sîstema federal bi her awayî cî bi cîbibe, makezagon pêk bê, gendelî û faqirî ji holê rabe, li welêtxizmet bê kirin; serhildan dom dike.
Di van serhildanan de hîç şik tune ye ku sedemên hûndirî, esasî û stratejîk in. Lê li cem van sedeman jî, sedemên derve jîhene. Bi taybetî jî destwerdana Emerîkayê jî heye.
Hîç şik tune ku dema li Dewleta Tirk, Îranê, Iraqê, Sûriyeyêbûyerek biqewime, raste rast neteweya kurd eleqedar dike. Lewra Kurdistan, koloniya van dewletan û ji aliyê vandewletan de hatiye dagir kirin.
Loma jî em her dem raste rast bûyerén li wan dewletan û welatan diqewimin girîng dibînin, dişopînin, dinivîsînin û şirove dikin.
Ezê di vê nivîsa xwe de li ser serhildana civakî ya li Îranê û liRojhelata Kurdistanê rawestim.
DÛHO Û ÎRO YA ÎRANÊ…
İran wek tê zanîn, berdewamiya Împeratoriya Faris e. LiRojhelata Navîn dewleteke xurt, di herêmê de plançêker e.
Îranê, demeke dirêj di bin dîktatoriya Şah de jiyana xwe domand. Bi Emerîkayê re girêdayî bû. Wekqereqola Emerîkayê bû li Rojhelata Navîn.
Dîktatoriya Şah di sala 1979 an de encama serhildana gelan hat rûxandin. Piştî rûxandinaDîktatoriya Şah, hemû gelên Îranê li bendê bûn ku dewleteke federal û demokrat dê ava bibe. Lê wusanebû. Dîktatoriyek û komareke îslamî ava bû.
Îran, di vê qonaxê de dewleteke kolonyalîst, teokratîk, totalîterû îslamî ye. Piştî ku rejîm û dîktatoriya Şah hat rûxandin, Dewleta Îranê ji bona ku “Împeratoriyeke Îslamî” ava bibexebat dike. Loma jî li hemû dewletên îslamî destwerdanê bigrubên terorîst pêk tîne.
İran, piştî ku bû komara îslamî, li dijî Emerîkayê û Ewrûpayêû İsraîlê û heta li hemberî dewletên îslamî jî şer îlan kir û domand. Şerê mezin jî li hemberî Iraqê 10 salan domand.
Di vê qonaxê de li Îranê feqîriyeke gelek mezin heye. Dîktatoriya Îslamî, dewlemendî bi gelan re jî parve nake. Gel roj bi roj feqîrtir dibin.Enflasyon pirr bilind e. Devaluasyoneke daîmî heye. Qiymeta tumenên ÎRANê nemaye.
Dewlemandiya Îranê di destê elîta dewletê de, di destê “pasdarên şoreşê”, berpirsên savakê, elîtateokrat û siyasî de ye.
Di heman dem de di bin ambargoya Emerîkayê û Ewrûpayê de ye. Emerîka her dem dixwaze ku li Îranê guhertina rejîmê pêkbîne. Lê heta nûha nikarî vê yekê pêk bîne.
Hîç şik tune ye ku Îran di vê statuyê de her demê ji bonaserhildanan amade ye. Ji bona vê midaxeleyeke biçûk ya dervejî, ji bona pêketina agir bes e.
Wek tê zanîn di 2009 û 28.12.2017an de gelên İranê libajarekî dest bi serhildana civakî kirin. Di demek kurt de ev serhildanên civakî li hemû bajarên Îranê belav bûn. Li gelekeyaletên Îranê jî, serhildanên neteweyên bindest dest pê kir. Kurd jî li Kurdistanê rabûn ser piyan. Mafên xwe yên milî û demokratîk daxwaz kirin.
Dewleta Îranê, di demeke kurt de ev serhildanan manîpule kir, got ku ev serhildanan ji aliyê Emerîkayê û Ewrupayê û BaşûrêKurdistanê û Îsraîlê ve texrîk bûn. Loma jî ev serhildanêncivakî bi hêsanî şikand.
Lê hîç şik tune bû ku li Îranê şertên serhildanên civakî, gorqerekteera rejîmê û neheqiyên heyî her dem hene.
Loma jî di 15.11.2019an de serhildanên civakî ji nûve dest pêkir. Ew serhildanan dom dikin. Heta nûha 100 kesî zêdetirkûştin hene. Piraniya wan jî kurd in.
Îran beriya ku guh bide daxwazên xwepêşendar/serhildaranêncivakî, dîsa dibêje ku ji van serhildanên civakî, Emerîka û welatên Ewrûpayê û Îsraîl berpirsiyar in.
ÎRAN ZÎNDANA NETEWEYAN E…
Her kes dipejîrine ku Îran zîndana neteweyan e. Li Îranê, neteweya kurd, Ereb, Azerî, Belûcî jiyanaxwe didomînin. Ev hemû netewe di statuya kolonî de ne. Ji hemû mafên xwe yên milî û civakî û siyasî û aborî bê par in. Welatên wan hatiye dagir kirin û ilxak kirin.
Ew neteweyan, desthilatdarî û serweriyê li Îranê parve nakin.
Dema ku neteweyan mafên xwe daxwaz dikin û ji bona mafên xwe dikevin nav xebat û têkoşînekê, bersîva wan kûştin, îdam, talan, zûlum e.
Li Îranê sedema serhildanên civakî, ew rewşa neteweyênbindest û kolonî ye jî.
ROLA NETEWEYA KURD DI GUHERTINA ÎRANÊ DE…
Neteweya kurd ji bona ku rejîma îslamî li Îranê bê guhertin û dewlet bibe dewleta hemû neteweyan û dewleteke hevbeş ya federal ava bibe xebat dike.
Loma jî neteweya kurd di guhertina Îranê de aktoreke serekêye.
Neteweya kurd ji bona ku azadî û serxwebûna xwe qezenç bike sed sala ku li Îranê (him nûha û him jîdi dema Împeratorî de) têkoşîn dimeşîne.
Di dema serhildana Şêx Ûbeydullah Nehrî û Axa Simko de demekê jî bûn desthilatdar. LeşkerênDewlet û Împeratoriya Farisî ji Kurdistanê hatin dûr xistin.
Piştî Şerê 2emîn yê Cîhanê jî, kurdan dewleta xwe ava kirin. Jiyana dewleta Kurdistanê dirêj nebû. Serokomarê Kurdistanê û hevalên wî hatin îdam kirin.
Piştî têkçûna dewleta Kurdistanê, di sala 1968an de jî, ji bona ku sîstem û dewleta Îranê bê guhertin,kurdan Şoreşa Milî û Demokrat bi darxistin.
Kurdan di rûxandina Dîktatoriya Şah de rolekî mezin lêhistin. Hêvî ew bû ku li Îranê demokrasî û liKurdistanê otonomî ava bibe.
Beriya rûxandina Dîktatoriya Şah jî, di navbeyna hêzên Kurdistanê û bi taybetî jî di navbeyna PDK a Îranê û Hêza Xûmeynî de tîfaqa bê nivîski hebû ku sîstem bê guhertin. Kurd jî mafên xwe yên milî û desthiltdarî qezenç bikin.
Piştî dîktatoriya Şah hat rûxandin jî, kurd li Kurdistanê de facto bûn desthilatdar.
Hezar mixabin piştî ku îslamiyan lingên xwe dan erdê û dewlet xistin bin bandora xwe, êrişîKurdistanê kirin. Kurd jî mecbûr bûn ku dest bi têkoşîna pêşmergetî bikin.
Lê piştî demekê têkoşîn û hêza pêşmergetî darbeyeke mezin xwar. Li Rojhelata Kurdistanê dîsa xebataveşartî dest pê kir. Hîn jî dom dike.
Dema ku dîroka kurdan ji çav derbas bibe, gelek vekirî derdikeve holê ku, di guhertina Îranê de neteweya kurd û têkoşîna kurdan potansiyeleke mezin û aktîf e.
Di serhildanên civakî yên dom dikin de jî, hîç şik tune ye xebat û têkoşîna kurdan xwediyê rolekî mezine.
Divê kurd her dem qezençkirina mafên xwe yên milî û dewleteke federal li Îranê bidin berçav, gorî wê têkoşîna xwe bimeşînin.
Divê şaşiyên li Rojavayê Kurdistanê hatine kirin, li Rojhelata Kurdistanê nebin.
Diyarbekîr, 22. 11. 2019