Em ê şehîdên Gelê Kurd Şêx Seîd û hevalên wî ji bîr nekin!
Di destpêka sedsala borî de dema dinyayeke nû hat avakirin, Gelê Kurd, rastê xiyeneta hêzên mezin û Kemalîstan hat
Di salên 1920an de bi peyama biratiyê nêzîgahî li kurdan hat kirin û qaşo dê dewlata nû, ji aliyê kurdan û tirkan ve bihatina avakirin.
Lêbelê, wexta di sala 1923an de Komara Tirkiyeyê hat avakirin û piştre jî bi Peymana Lozanê ya navneteweyî hat mîsogerkirin, ne biratî ma û ne jî qewl û sozên ku hatibûn dayîn.
Pêngava ewil ya Kemalîstan; înkarkirina hebûna neteweya kurd û holê rakirina rastiya Kurdistanê bû.
Piştî vê xiyanetê, mafê Gelê Kurd bû ku li hember vê neheqiya dîrokî nerazîbûn nîşan bide.
Kurdan, jibo di welatê xwe Kurdistanê de bi şêweyeke azad û serbilind bijîn, dengê xwe bilind kirin.
Dewleta Tirk, van daxwazên mirovî û meşrû yên Gelê Kurd, bi şêwazeke hovane bersivand û jibo pelçiqandin û fetisandina tevgera azadîxwaz ya kurd ket, nav tevgerê.
Li Amedê “Dadgehên Îstîklalê” hatin damezrandin ku çu aliyekî xwe yê hûqûqî tunebûn.
Serok û rêberên bijarte yên Gelê Kurd Şêx Seîd û 47 hevalên xwe 91 sal berê ev roj, ji aliyê vê dadgeha korsan ve bi şêweyeke bêhûqûqî û bi binpêkirina hemû şêwazên hûqûqa navneteweyî bi cezayê îdamê hatin cezakirin û li Taxa Derê Çiyê ya Amedê hatin darvekirin.
Di rastiya xwe de bi darvekirina wan, xwestin vîna Gelê Kurd bifetsînin. Bi vê yekê re daxwaza Gelê Kurd ya jiyaneke azad û serbilind hatibû darvekirin.
Dewleta hov, qîma xwe bi vê yekê jî neanî û bi sedan gund û navçeyên kurdan wêran kirin. Bi hezaran kurdên sivîl û bêguneh; jin, kal û zarok bi şêweyeke nemirovane hatin qetilkirin. Yên mayî jî, bi sedhezaran bi destezorî ji cî û warên xwe hatin nefîkirin.
Dewleta dagirker ya Tirk, hendî ji daxwazên kurdan ditirsiya ku qebrên serokên wan jî, ji wan dabû veşartin. Vê dewleta hov, bi veşartina gorên Şêx Seîd û hevalên wî, kevneşopiyên hezaran salan yên gelên herêmê û yên ola îslamê binpê kirin. Vê helwesta xwe ya hov û nemirovane, di salên pêş de jî domandin. Gorên Rêberê Serîhildana Dêrsimê Seyîd Riza û Seîdê Kurdî jî, bi van rêbazan hatin tunekirin.
Lewra, dewletê dixwest ku bi veşartin û tunekirina gorên serok û rêberên kurd, kurdan ji bîra wan bêpar bihêle û wan ji koka wan dûr bixe. Herwisa, bi windakirina gorên rêberên kurd, dixwest ku kurd, ji hişmendiya neteweyî dûr bikevin.
Yek jê hesabê dewleta dagirker jî, ew bû ku dema koka darê bê birrîn, dê şax û guliyên wê ji berxwe ve hişk bibin. Dema dîroka neteweyek jî bê tunekirin, derfeta afirandina pêşeroja wê jî, ji dest tê stendin. Bi vî awayî dikarin heta û heta kurdan mehkûmê zincîrê koletiyê bikin.
Dewleta Tirk, di seranserê sedsala borî de, jibo têkbirin û çewsandina doza azadiya neteweya kurd, çu rê û rêbazên hov û nemirovane nema ku ceriband.
Ligel hemû zilm û zordariyên dagirkeran jî, Gelê Kurd li her çar parçeyên Kurdistanê çu car tekoşîna azadiyê nedan rawestandin.
Êdî hatiye piştrastkirin ku bi rê û rêbazên leşkerî; bi siyaseta red û înkarkirinê, bi kuştin û qetilkirinê, bi wêrankirin û nefîkirinê ku ev sed sal e dewletên dagirker dişopînin, pirsgirêka Kurd nayê çareserkirin. Divê bê zanîn ku bi heman siyaset û helwestê, ev roj jî dê nikaribin bi serkevin.
Divê dewleta Tirk, hemû mafên kurdan ku ji netewbûna wan tê, binase.
Divê dewlet tavildest ciyê gorên Şêx Seîd û hevalên wî, Seyîd Riza û Seîdê Kurdî ku ev not sal e veşartiye, eşkere bike.
Divê rayedarên dewleta Tirk, ji ber vê siyaseta xwe ya stemkarî ya li dijî kurdan, ji Gelê Kurd lêborîna xwe bixawazin.
Em wek partî û tevgerên Kurdistanî;
Çu car ji koka xwe dûr nakevin û dîroka gelê xwe jibîr nakin,
Em soz didin gelê xwe, ew dîroka me ya ku hatiye serûbinkirin, em ê lê bixebitin ku bi awayeke ron û rasteqîn cihê xwe bigire,
Em ê çu car destûr nedin wan hewldanên reşkirin û berevajîkirinên derbarê dirôka me ya neteweyî de,
Em ê heta û heta şehîdên 1925an bidin jiyandin.
Bijî lehengên Gelê Kurd Şêx Seîd û hevalên xwe
Bijî tekoşîna azadiya Gelê Kurd
29 Heziran 2016 Diyarbekir
Hereketa Azadî, PAK, PAKURD, PDK Bakur, PSK
————————————————————————-
Ma şehîdanê Şarê Kurdî “Şêx Seîd û embazanê ey” xo vîr ra nêkenê!
Destpêkê seserra verêne de dema ke dinyayêka newa ameye awankerdiş; şarê kurd, rastê xiyenetê hêzanê pîlan û Kemalîstan ame.
Serranê 1920an de kurdan rê peyamê biratî erşawîyayê û goya dewlata newa hetê kurdan û tirkan ra pîya awan bîyêne.
Labelê, wexto ke serra 1923 de Komara Tirkiya ronîyaye û dima zî bi Peymanê Lozanî bi hawayo mîyanneteweyî şinasîyaye, ne birayî mende û ne zî qewl û sozê ke ameybî dayîş.
Gama yewine ya kemalîstan; înkarkerdişê bîyayîşê neteweyê kurdan û orte ra wedartişê rastîya Kurdistanî bî.
Kurdan zî bi awayêko tabiî vera na neheqiya tarîxî û polîtîkaya înkarkerdiş û kolonyalîstî îtîraz kerd.
Kurdan, seba ke welatê xo Kurdistan de bi hawayêko azad û sereberz bicuyî, vengê xo berz kerd.
Dewleta Tirkan, vera nê waştişanê însanîyan û meşrûyanê şarê kurdî, bi ûsulanê tewr wehşîyane cewab da û seba fetisnayişê îradeyê kurdan yê azadîwazî têgeyraye.
Dîyarbekir de “Mehkemeyê Îstîklalî” ronîyayî ke tu hetê xo yê huqûqî çin bî.
Serek û rayberê erjaye yê şarê kurdî Şêx Seîd û 47 embazê xo 91 sal verî na roje, hetê na mehkemaya korsanî ra bi awayêko bêhuqûqî û bi binpayankerdişê heme qaîdeyanê huqûqê mîyanneteweyî, taxa Berê Koyî yê Dîyarbekirî de ameyî dardekerdiş.
Eslê xo de bi dardekerdişê înan, waşt ke îradeyê şarê kurdî bifetisnê. Na yewe de waştişê şarê kurdî yê cuya azad û sereberz amebi dardekerdiş.
Dewlete, qîma xo bi naye zî neard û bi seyan dewe û qezayanê kurdan wêran kerd. Bi hezaran kurdê sivîl û bêguneyî; cinî, kal û gedeyî bi hawayêko xeyrê însanî ameyê qetilkerdiş. Ê ke mendî zî, bi sehezaran bi zor ca û waranê xo ra nefî (surgun) bîy.
Dewleta dagirkere ya Tirke, hende waştişê kurdan ra tersaybî ke qebranê serekanê înan zî, înan ra nimitbi. Dewlete, bi nimitişê mezelê Şêx Seîd û embazanê înan, edetanê hezarserran yê şaranê herême û yê dînê îslamî binpayan kerd. Nê ûsulê xo yo hov û xeyrê însanî, serranê bînan de zî domna. Mezelê rayberê serîhildanê Dêrsimî Seyîd Rizayî û Seîdê Kurdî zî, bi nê ûsulan ame çinêkerdiş.
Çunkî, dewlete waştêne ku bi nimitiş û çinkerdişê mezelanê serek û rayberanê kurdan, kurdan vîrê înan yê millî ra bêbar verdo û înan kokê xo ra dûr biko. Bi vindîkerdişê goranê rayberanê kurdan, waştêne ke kurdî, hişmendîya neteweyî ra dûr bikewî.
Yew hesabê dewleta dagirkere zî no bi; wexto ke kokê dare bêro birnayîş, do şax û gilê aye zî xo vero wişk bibê. Wexto ke tarîxê neteweyêk zî bêro çinkerdiş, îmkanê viraştişê pêşerojê aye zî, dest ra şino. Bi nê hawayî do bieşkê hetanî û hetanî kurdan mehkûmê zincîrê koletî bikê.
Dewleta Tirke, seranserê seserra verêne de, semedê çinkerdişê doza azadîya neteweyî ya kurdan, rayîr û ûsul nêverda ke ceribna.
Verba nê zilm û zordariya dagirkeran, şarê kurdî zî her çar parçeyê Kurdistanî de mucadeleyê azadî bêvindertiş domna.
Hinî îspat bîyo ke bi rayîran û ûsulanê leşkerî; bi siyasetê red û înkarkerdiş, bi kiştiş û qetilkerdiş, bi wêrankerdiş û nefîkerdiş ke no se serrî yo dewletê dagirkerî şopnenê, meseleya kurdan nîna çareserkerdiş. Bi eynî siyaset û ûsulî, ewro zî nêeşkenê serbikewî.
Gereka dewleta Tirke, heme heqanê kurdan ke netewebîyayîşê înan ra yeno, bişinasno.
Ganî dewlete cayê mezelanê Şêx Seîd û hevalanê ey, Seyîd Riza û Seîdê Kurdî ke no neway serrî yo nimito, eşkera biko.
Gereka îdarekarê dewleta Tirke, seba nê siyasetê xo yê zilumkarî ke verba kurdan ramito, şarê kurdî ra bi hawayo resmî uzrê xo biwazî.
Ma sey partî û tewgerê Kurdistanî;
Ma qet eslê xo ra dûr nêkewenî û tarîxê şarê xo, xo vîr ra nêkenê,
Ma soz danê şarê xo, ma do bixebitîyê ke no tarîxê ma yo ke ameyo serûbinkerdiş, bi hawayêko roşn û rastikên cayê xo bigîro,
Ma destûr nêdanê derheqê tarîxê ma yê neteweyî de teşebusanê reşkerdiş û zûran rê,
Ma şehîdanê 1925î, cuya xo de, hetanî hetan xo vîr ra nêkenê.
Biciwîyo qehremanê şarê kurdî Şêx Seîd û embazê ey,
Biciwîyo mucadeleyê azadîyê miletê kurdî!
29 Hezirane 2016 Dîyarbekir
Hereketa Azadî, PAK, PAKURD, PDK Bakur, PSK
————————————————————–
KÜRD HALKININ ÖLÜMSÜZ ŞEHİTLERİ ŞEYH SAİD VE ARKADAŞLARINI UNUTMAYACAĞIZ
Geçen yüzyılın başında yeni bir dünya kurulurken, Kürtler önce büyük güçlerin, daha sonra da Kemalistlerin ihanetine uğradı.
1920’li yılların başında Kürtlere kardeşlik mesajları verildi, güya kurulacak yeni devleti Kürtler ve Türkler birlikte kuracaktı.
Ancak 1923’te Cumhuriyet kurulunca ve ardından da Lozan Anlaşmasıyla uluslararası güvenceye bağlanınca ne kardeşlik kaldı ne de birlikte bir devlet kurma sözü.
Kemalistlerin yaptığı ilk şey Kürt ulusunun varlığını yok saymak, Kürdistan gerçekliğini ortadan kaldırmak oldu.
Kürt halkı doğal olarak bu tarihi haksızlığa, inkâr ve sömürgeci politikalara itiraz etti.
Kürtler kendi ülkeleri Kürdistan’da özgür ve onurlu bir biçimde yaşam talebini yükseltti.
Yeni kurulan Türk devleti, Kürtlerin bu insani ve meşru taleplerine en vahşi yöntemlerle karşılık verdi.
Daha filiz halinde olan Kürt halkının özgürlük iradesini boğmak için harekete geçildi.
Diyarbakır’da hiçbir hukuksal dayanağı olmayan korsan “İstiklal Mahkemeleri” kuruldu.
Kürt halkının güzide önderlerinden Şeyh Sait ve 47 arkadaşı, bundan 91 yıl önce bugün, söz konusu “İstiklal Mahkemeleri” tarafından haksız ve yargısız bir biçimde, bütün uluslararası hukuk kuralları çiğnenerek Diyarbakır Dağkapı’da idam edildi.
Onların şahsında boğdurulmak istenen Kürt halkının özgürlük iradesiydi. Kürt halkının eşit, özgür ve onurlu bir biçimde yaşama talebi darağacına çekilmişti.
Devlet bununla da yetinmedi. Kürdistan’ın birçok ilçe ve köyü yakılıp yıkıldı. Binlerce masum ve sivil insan; çocuk, kadın, yaşlı Kürt vahşice infaz edildi. Kürt yurtseverlerine karşı yıllar süren sürek avlarına girişildi. Kürt halkı zorunlu tehcire tabi tutuldu.
Sömürgeci Türk devleti, Kürtlerin özgürlük talebinden o kadar korkuyordu ki, liderlerinin mezarlarına bile tahammül etmedi. Bölge halklarının bin yıllık gelenekleri ve İslam dininin en temel kutsalları çiğnenerek Şeyh Sait ve arkadaşlarının mezarları yok edildi. Söz konusu barbar ve gayri insani tutum sonraki yıllarda da devam ettirildi. Dersim Hareketi’nin lideri Seyid Rıza ile Saidê Nursî’nin mezarları da benzer yöntemlerle yok edildi.
Çünkü devlet, Kürt liderlerinin mezarlarını yok ederek Kürtleri ulusal hafızadan yoksun bırakmayı, onları köklerinden kopartmayı istiyordu. Kürt liderlerinin mezarlarını yok ederek Kürtleri ulusal bilinç kaynağından yoksun bırakmayı amaçlıyordu.
Sömürgeci devletin kirli hesabı şuydu; ağacın kökünü yok edersen gövdesini daha kolay devirirsin. Bir ulusun tarihini yok edersen, onun bir gelecek kurma imkânını da elinden alırsın. Böylece Kürtleri ebediyete kadar kölelik zincirlerine mahkûm etmiş olursun.
Türkiye devleti, geçen yüz yıl boyunca, Kürt halkının ulusal özgürlük davasını bastırmak için başvurmadık yöntem bırakmadı.
Buna karşı Kürtler de aralıksız bir biçimde özgürlük ve onuru için haklı bir mücadele sürdürüyor.
Devletin yüz yıldır izlediği siyaset ve tecrübeler ispatlamıştır ki, askeri yöntemler; silah, baskı, ölüm ve yıkımla Kürt sorunu çözülemez. Bugün de savaş ve çatışma ile bir yere varılması mümkün değil.
Türk devleti Kürtlerin ulus olmaktan kaynaklanan bütün meşru haklarını tanımalıdır.
Devlet Kürt liderlerinden başta Şeyh Sait ve arkadaşları olmak üzere Seyit Rıza ile Saidê Kurdî’nin yok ettiği/kaybettirdiği mezarlarını açıklamalıdır.
Türk devleti Kürt halkına karşı yüz yıldır gerçekleştirdiği mezalimden dolayı resmi düzeyde özür dilemelidir.
Biz Kürdistani parti ve hareketler olarak;
Köklerimizi asla unutmayacağız.
Baş aşağı edilmek istenen tarihimizi ayakları üzerine oturtmak için karalılıkla çalışacağız,
Üzerine güçlü ve aydınlık bir geleceği kurmak için geçmişimizi yeniden inşa edeceğiz,
Ulusal tarihimize ilişkin karartma ve çarpıtma girişimlerine asla izin vermeyeceğiz.
1925 şehitlerini sonsuza kadar yaşatacağız.
Yaşasın Kahraman Şeyh Sait ve dava arkadaşları
Yaşasın Kürt milletinin haklı davası
29 Haziran 2016 Diyarbekir
AZADİ Hareketi, PAK, PAKURD, PDK Bakur, PSK
